ÇOBAN

ÇOBAN

Çoban sürüsünü almış gidiyor

Geceyi gündüze katıyor çoban

Güneş gurub etmiş gündüz bitiyor

Çok zaman uyanık yatıyor çoban

Zindanı karanlık gecesi onun

Gündüze hasrettir hecesi onun

Yoktur kapı sesi nicesi onun

Geniş hülyalara batıyor çoban

Bütün hayalleri hep sürüsünde

Hayal icraatın hep gerisinde

Gönül bu gidişin tam surusunda

Dayanak çomağı tutuyor çoban

Herhangi sestir ki uyanır bakar

Köpekler ürüşür ayağa kalkar

Yorgan yastık yoktur kürkünü atar

Böyle bir gidişe çatıyor çoban

Çıngıraklar durmaz geceyi süsler

Kavalla kabarır duygular hisler

Hüzzamdan uşşaktan ruhları besler

Gam ile kederi atıyor çoban

Sürüsü durdukça neşesi tamdır

Bu mesleği tutmuş ne de pişmandır

Lakin hırsızı var kurdu düşmandır

Bunları andıkça bitiyor çoban

Peygamber mesleği onun yaldızı

İsmi semavatta çoban yıldızı

Yaşar’da hayaller hep dizi dizi

Umutla sürüsün güdüyor çoban