Varaka ne söylemişti, sen Peygamber olacaksın,

Çok çileler çekecek, öz yurdundan kovulacaksın.

Yalancı diyecek, eziyet edecekler demişti,

Öyle olmuştu, ömrünün çoğu çileli geçmişti.

Bütün çilelere rağmen davasıda sadık kalmış,

Verilen görevini ifa etmiş, islâmı yaymış.

O, neler gördü, neler çekti taşlanıncaya kadar,

Öz yurdunu çok gördüler, vatanından çıkardılar.

Bütün çekmiş olduğu çileler asla yıldırmadı

Şimdi son günleri geldi, çileler geride kaldı.

Rabiülevvel'in Sekiz Haziran Pazartesi'ydi,

Medine semaları saf, berrak ve çok sıcak idi.

Rasülullah,hastalığın hafifliğini hissetmiş,

Sabah namazını, Ebu Bekr'e uyup ifa etmiş.

Müslümanlar hastalığın geçmesine sevinmişler,

Ebu  Bekr   evine  gitmek  için, izin  istemişler.

Fakat bu, ölümün önünden gelen bir hafiflikti,

Odasına dönünce, dermansızlığını hissetti.

Başı,  eşi Aişe'nin kucağında dayalıy dı,

Soluk gidiyor, ağır ağır nefes alıyorlar dı.

Bu  son  anında  bile, irşadını  ihmal  etmiyor,

''Namaz hususunda aman çok dikkatli olun'' diyor.

Yanında bir tas soğuk su vardı, elini batırdı,

Serinlemek  için, ıslak  elini  yüzüne  çaldı.

Haziran'ın sıcak gününden biriydi, çok sıcaktı,

Semâ saf, hilkat günkü gibi elini kaldırmıştı.

Parmağıyla  semâya  işaret  edip,  eli  düştü,

Ne bir ses, ne nefes, derin bir sükuta bürünmüştü.

Yanındakiler mebhud, gözler göğe dikildi kaldı,

Ebedi  âleme  ruhu  uçtu ,dünyadan  ayrıldı.