İŞTE BENİM PEYGAMBERİM II

Daha  iyi  kokardı  cismi, en  güzel  kukuları,

Sürsün sürmesin, teni ve teri de güzel kokardı .

Gün boyunca Onunla musafaha eden kimseler,

Duyardı  Onun  mübarek  kokusunu, o kişiler.

Mübarek ellerini sürse bir çocuğun başına,

Tanınırdı o çocuk, diğer çocuklar arasında.

Çok uzaktan işitir, muazzam bir hisse sahipti,

Kimsenin göremediği mesafeden görür idi.

Bir yere gideceği zaman, hiç acele etmezler,

Sağa sola meyletmeden, vakarla yoluna gider.

Her hareketi normal, normal bir biçimde giderdi,

Vakarla yavaş yavaş, doğru yolundan yürürlerdi.

Güler yüzlü, tatlı sözlü idi, kimseyi incitmez,

Kötü söz söylemez, asla kötü muamele etmez.

Hiç kimsenin konuşurken,asla sözlerini kesmez,

İki  kişi  konuşurken  O, aralarına  girmez.

Oldukça heybetli idi, hem de çok vakarlı idi,

Kesinlikle boş ve lüzumsuz sözler söylemezlerdi.

Herkese derecesine göre hürmet gösterirdi,

Akrabalarına, daha ziyade ikram ederdi.

Fakat onları, kendilerinden daha faziletli,

Tutmazdı, akraba haricinde olan kimseleri.

O'nun gülmesi tebessümdü, kahkaha ile gülmez,

Dudaklarıyla gülümser, dişleri fazla görünmez.

Çok hoş tutarlardı, kendilerine hizmet edeni,

Ne yer ve ne giyerse, onlara da ondan verirdi.

Kendileri oldukça cömert ve ikram sahibiydi,

Çok merhamet sahibi idi, hem de şefkatli idi.

Sözünde ve vaadinde sabit, sözünde sadıktı,

Çok cesaretli idi, her konuda bilgisi vardı.

Hasılı O, hem ahlakça, hem de akıl ve zekaya,

Herkesten üstün, layıktı her türlü Medh-ü Senaya.

Önceki ve Sonraki Yazılar
Arşivi