Güven mi?

Güldürmeyin beni, günlerdir aylardır düşünüyorum, bana benden başka güven veren yok.

Nereden mi biliyorum?

Sözünden dönenlerden.

Yola çıktıklarının;

Sen, kapı eşiğinde beklerken, kapıyı örtmelerinden,

Ve ne halin varsa gör demelerinden.

Ben sana güveniyorum ama! Sözüyle başlıyor her cümle

“yalan güvenin önüne geçiyor”

Güvenme diyor bütün yaşanmışlıklar.

Bir kez sarsılan güven, şüpheli kılıyor bütün insanları.

Güven yok oluyor

Duyarsız, bencil çıkarcı, benbencilere bırakıyor yerini.

Ben yine de güvenilir insanların var olduğu umuduna “güveniyorum”!

Umuda hapsedilmiş umutlarım var.

Yüreğim çocuk, her yalana inanır saflıkta!

***

İnsanı hor görme

Hor gördüğün kapıyı çalarsın bir gün

Dünya senin için dönüyor sanma

Dünya tahtından düşersin bir gün

Dolu atıp boş tutma

Sözün hükmünü yitirir bir gün

Dağdaki keçiye özenip inatlaşma

Düz ovada yolunu şaşırsın bir gün

Dur! Bir düşün ben kimim diye

Kuyruğu dik tutuyum derken

Burnun olmadık çirkefe bulanır bir gün

İnsan insanla sınanır 

İnsan olmayı unutma

Her gün...